Bundelreeks deel III: Religie en veiligheid

Deel III: Rechtvaardige oorlog, rechtvaardige vrede

In een cultuur die gecon­fron­teerd wordt met de con­se­quenties van het cultuurrela­ti­vis­me in de vorm van ‘alternatieve feiten’, met manipulaties van waar­heidsvin­ding en met hypo­cri­sie, neemt de rele­vantie van de idee van waar­heid als horizon gelei­de­lijk weer toe. Dit geldt ook op het gebied van religie. Bij deze nieuwe, niet-fun­damentalis­tische aan­dacht voor waar­heids­vra­gen sluit ook de bundel Recht­vaar­dige oorlog – Recht­vaar­dige vrede aan. Ze laat zien hoe, evenals de
vredesen­cy­cliek Pacem in Terris uit 1963, ook vandaag in chris­te­lijke kerken over waar­heid als ele­ment van een vredesor­dening gereflec­teerd wordt.

Het gaat in deze bundel om het zoeken naar geloofs­waar­heid in de context van ker­ke­lijk vredes­werk. Die vragen zijn aan de orde, alleen al omdat gelo­vi­gen een hou­ding moeten aannemen tegen­over claims van strij­dende partijen dat ze reli­gi­euze motieven voor een oorlog hebben, of juist voor het verzet ertegen.

In deze bundel wordt een beeld geschetst van heden­daag­se chris­te­lijke vredes­theo­lo­gie als work in progress. De oecu­me­nische dimensie heeft niet als doel de diver­si­teit te schetsen, maar juist te laten zien dat en hoe de feite­lijk inzet van al deze deno­mi­na­ties wordt gevormd door de verbin­ding tussen geloofs­waar­heid en vredes­prak­tijk.